ÇİÇEK BAHÇESİ 1, BAŞLIK: BÜYÜK SÖZCÜKLERİN ORMANI

 

Herkese selamunaleyküm! Kıymetli okur dostlarımıza yepyeni formatlar sunmak için, bir süredir arka planda ekip arıları olarak vızır vızırız. Ve tatlı mı tatlı ballar ikram edebilmek adına daha çook vızırtılaşacağız. Yeni formatımızın ismi ÇİÇEK BAHÇESİ. Bu formatta; birbirinden renkli, çeşit çeşit çiçeklerimiz olacak. Deneme, şiir, öykü, inceleme, makale vb. gibi gönlümüzün içinden taptaze, mis gibi polenler... Çiçek arkadaşlarımızdan... Kendi yazdığımız yazılar olacak bunlar, arılık yapmak ise size düşecek. Bir nevi rolleri değişiyoruz. 

Lezzetli polen toplamalar! O zaman ilk yazımızı paylaşalım. Gülbeyaz Süs'ün yazısı ile sizleri başbaşa bırakalım.

~~~

BÜYÜK SÖZCÜKLERİN ORMANI

Gök şimdi masmavi, bomboş bir tuval gibi. Uzun, düz bir yoldayım. Önce sık, sonra tek tük ağaçlar karşılıyor beni. Hoşgeldin diyor güneş. Daha önce hiç bu kadar sıcak bir hoşgeldin duymamıştım. İlerliyoruz, çiçeklerin arasından. Dokunmak istiyorum, nafile. Elim yetişmiyor. Hoş, oturduğum yerde ayaklarım da yere basmıyor. Ama aklım, gönlüm onlara dokunuyor ya, ellerim değmemiş, ne farkeder? 

Beni bıraksalar saatlerce dolanırım. Belki ideal ağaçları sollar, içine kapanık bodur bir ağacı seçer, onun gizlerini anlamaya çalışırdım. Belki sevgilisiyle sıkı sıkı sarılmış iki aşık ağaca göz kırpar yürürdüm. Sahi, ağaç gibi sevebilmek mümkün mü? Tüm zorluklara rağmen sevdiğin yöne eğilebilmek, ona doğru uzayabilmek, belki bir ömür taşıyacağın görünümü değiştirmek… Mümkün mü, ağaç gibi sevebilir mi insanlar? Bilmiyorum. 

Belki usulca yaklaşırdım biçimsiz bir kuru ağacın dibine. Otururdum sessizce, o sert gövdesini okşardım. Ona pek çok gönül alıcı sözler söylerdim, tesellimle mutmain olması için. En çok da gülümserdim. Kalbi kırıklar sıcak bir gülümsemeye hava gibi, su gibi muhtaçtır. 

Sonra tesadüfen oranın en uzun, en büyük ağacına rastlardım. Bu etkileyici ağaç aklımda harikulade hayaller uyandırırdı. Hayal bu, büyülü atmosferini korumak için kalakalırdım oracıkta. Ufak bir hareket bile bozabilir tadını. Zor bulunan bu anı kaçırmamalı insan. Değil mi? 

Düşünüyordum da, hayal etmek, şu hızlı dünyamızda pek de vakit bulamadığız, mahiyetini unuttuğumuz sevimli bir tesellimiz, güçlü yanımız iken insan hayal kurmasına sebebiyet verecek şeyleri bile bırakıyor. Hayal kurmanın bir arka planı vardır. İnsan gördüğü şeyin çağrışımları sayesinde hayal kurar. Görmek diyorum, çünkü her bakma görmek değildir, her görmenin bakmak olmadığı gibi. İnsan hayal kurmaktan evvel, görmeyi unuttu. Bir yaprağın ilkbaharda yeşillenmesi, sonbaharda sararıp gurbet toprağına düşmesi, beyaz çiçekli bir kiraz ağacı, güneşten duvarımıza yansıyan turuncu ışık huzmesi, karanlık içinde saf bir gelin gibi parlayan dolunay, hayallerimiz için bomboş, masmavi bir tuval olan gökyüzü… Bir defa da hayret nazarıyla baksak, ne cevherler bulacağız. Kim bilir? 

Haydi yeniden isimlendirelim tüm bu yanından geçip gittiğimiz şeyleri. Bu kez o ağaca “ağaç” demeyelim. Bir isim verelim, büyük kelimeler kullanarak. Hani o geçmek için can attığımız yola sadece “yol” demeyelim, bizden bir isim koyalım, tozlu sözlüklerde unutmaya yüz tutmuş “büyük” kelimeleri seçerek. Çünkü 

“büyük şeyleri anlatmak için büyük kelimeler kullanılmalı.”

 Yazı: Gülbeyaz Süs

NOT: Görsel ve tasarım Gülbeyaz Süs arımıza aittir.

NOT: Sizler de yazılarınızı (şiir, deneme,makale, öykü ve birçok türde) bizlerle paylaşabilirsiniz. Ve bizler de çiçek bahçesinde paylaşmaktan büyük mutluluk duyarız. Bizlere instagramdan ( https://www.instagram.com/arikovaniblog/) ve mail hesabımızdan ulaşabilirsiniz. arikovaniblog@gmail.com

NOT: Yorumlarınız ve paylaşımlarınız bizim için çok değerli. Sizlerin de polenleri yaymasını çok isteriz.